IG เมฆ - จิรกิตติ์ ถาวรวงศ์ | เมื่อคืนนี้ผมคุยกับมุก @mookworranit เรื่องชีวิตในวัยเด็ก ครอบครัว ญาติๆ ก็เลี่ยงที่จะไม่พูดถึงคุณพ่อไม่ได้ พอพูดถึงเรื่องพ่อแล้วก็รู้สึกว่าเราเจอจุดเชื่อมหลายๆอย่าง เรามองตัวเองในกระจก ก็เริ่มเห็นเค้าโครงของพ่อและแม่บนใบหน้าของเรา นั่งเล่นInstagram ก็เผลอนึกถึงพ่อ นึกถึงตอนที่พ่อให้พวกเราสอนพ่อเล่นInstagram ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พ่อก็จะมากดไลค์รูปพวกเราสองคนเสมอ ถึงจะลงรูปไม่ค่อยเป็นก็เถอะ @anuwat2500 เราเองก็เริ่มมาสังเกตรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเอาเมื่อสาย พ่อไม่ใช่คนที่ชอบชวนลูกคุย แต่พ่อก็ติดตามชีวิตเราอยู่ตลอด มีแต่เราที่เอาแต่ทำงาน ใช้ชีวิตจนไม่ได้มองไปด้านหลังเลย. ตอนพ่อเสียเราเองก็แทบจะไม่เชื่อ คิดว่าท่านยังอยู่อีกนาน เพราะตอนยังอยู่ด้วยกันก็ไม่กล้า ที่จะพูดเรื่องความตายออกมา เพราะผมเองก็ยังไม่รู้จักหน้าตาของมันชัดเจนนัก และกลัวที่จะเอ่ยถึงมัน แต่สุดท้าย ความตายมันไม่ได้มา ในหน้าตาของปีศาจยักษ์ตัวใหญ่ ที่เราจะมองเห็นมันย่างกรายเข้ามาหาเราได้แต่ไกล ความจริง มันมาด้วยหน้าตาที่เรียบง่าย กลืนไปกับภาพต่างๆในสายตา บางครั้งแม้กระทั่งอยู่ตรงหน้าก็แทบจะไม่เห็นถ้าไม่ได้สังเกต บางทีแค่ชั่วขณะที่เราอาจจะหันไปทำอะไรสักอย่าง ความตายอาจจะเดินผ่านไปแล้ว... ชีวิตเปราะบางจริงๆ... เสียดายจังที่เราไม่ได้รู้เรื่องนี้ตั้งแต่เนิ่นๆ เสียดายจังที่ทำได้แค่นึกถึงช่วงเวลาที่ดีๆ เท่าที่เรานึกได้ แทนที่จะทำช่วงเวลาดีๆให้มากเท่าที่ทำได้ ... กี่ปีๆ ความรู้สึกนี้ก็ยังเหมือนเดิม คิดถึงและรักพ่อเสมอนะครับ... ถ้าบางครั้งบางที ผมทักใครไป บอกรักและพูดราวกับว่าผมจะลาพวกคุณไปไหน ผมไม่ได้คิดจะไปไหนนะครับ แต่ผมคงจะนึกถึงเรื่องของพ่อ และเรียนรู้แล้ว ว่าผมไม่สามารถบอกได้จริงๆ ว่าเราจะจากกันเมื่อไร... รูปนี้ครอบครัวพี่ @jiniponpokorin เป็นคนถ่าย และเอามาให้ ขอบคุณนะครับ🤍
@jirakitth_c
โพสต์เมื่อ
1 พ.ค. 64 - 12:26:54
ถูกใจ
41,719 คน
ความคิดเห็น
155 ข้อความ
คะแนน
11.73